Mondeling examen geschiedenis – Deel HR – 23/01/5521 – Aurélie Davidse
Gestaag met de opkomende zon verschijnen de vrouwen op de balkons van de flatgebouwen aan de kustlijn. Met opgeheven armen heffen ze een klaaglied aan uit vervlogen tijden, dat gaat over baren. De wind voert hun lied mee over de zee. Daar komen de mannenschepen al aan, glimmende galjoenen die boven de golven scheren als een speerpunt. De stemmen van de vrouwen kronkelen zich rond de heupen van de mannen, die wijdbeens op het dek staan en met opengesperde neusgaten de geur van hun oksels proberen te vangen.
De vrouwen hebben hun ondergoed uitgetrokken en houden het fladderend in de lucht. De wind speelt onder hun jurken, tussen hun dijen, hun lied zwelt aan, wordt smartelijker, luider, dwingender, en het verlangen van de mannen ook. Op de vijftiende verdieping laat Aurélia haar onderbroekje los, het dartelt in de blauwe lucht, tussen de krijsende meeuwen, speels flirtend rond het zeilschip. David plukt het met uitgestrekte arm uit de lucht. Triomfantelijk brult hij met een diepe mannenstem die hij nog niet kende van zichzelf, dat het schip koers moet zetten naar de vrouwentorens, het is tijd, vooruit, sneller. De wind trekt aan het schip en aan de lendenen van David, tot de kust in het vizier komt, met het landschap van flatgebouwen, zover het oog reikt. Met ontroering streelt hij de kanten zoom van het onderbroekje en hangt het rond zijn nek als een talisman. Hij springt in het water, de vloed duwt zijn lichaam vooruit en met een laatste gulp wordt hij op het strand geworpen.
Aurélia ziet hoe hij komt aandraven, met zijn blonde manen wapperend in de wind. Ze ontknoopt het zijden lint van haar wikkeljurk en schuift het met grote halen tussen haar benen, houdt het dan in de lucht, terwijl ze met overslaande stem het lied van de fallus zingt. David snuift haar geur diep op, en begint aan de beklimming van het flatgebouw. Hij gooit de touwen uit en hijst zich naar boven, de vrouwen hangen met ontblote borsten over hun balkons, met gloeiende ogen scheuren ze de kleren van zijn lijf, grijpen hem in zijn kruis.
Ho, stop, stop, Aurélie. Ze hadden echt al wel liften in 2021. Bon, ga nog even verder.
Haastig bestormt hij de lift naar de vijftiende verdieping, wat een afknapper is, want de lift stinkt naar de urine van andere mannen. Boven rukt Aurélia de liftdeur open en trekt David met koortsige ogen mee naar haar flat. In de hal knijpt hij in haar tepels, valt op zijn knieën en duwt zijn neus tussen haar gezwollen schaamlippen. Hij laat zich door haar op de grond gooien, waar zij hem bestijgt en hij de zee voelt schuimen en eb en vloed hem …
Oké, oké, ik heb genoeg gehoord, Aurélie. Je haalt verschillende tijdperken door elkaar, meisje. En ik weet wel dat het reukorgaan tot diep in de eenentwintigste eeuw nog bepalend was bij de voortplanting, maar vermoedelijk verliep dat toch wat subtieler. Je bent helaas niet geslaagd voor het examen Historische reconstructie.
Annika Cannaerts 